Epidemia e spiunimit të pornografisë në Korenë e Jugut

Epidemia e spiunimit të pornografisë në Korenë e Jugut

'Mbaj mend herën e parë që kam dëgjuar për kamerat e spiunazhit të Koresë së Jugut', nis reportazhin Laura Bicker nga BBC.

Sapo mbërrita në Seul, po vrapoja në sallën e publikut përgjatë lumit Han gjatë një udhëtimi me biçikletë me një mik.

"Kontrolloni se nuk ka një kamerë në të," bërtiti ajo. U ktheva dhe qesha. Por ajo nuk ishte duke qeshur.

Shumë gra më kanë thënë se gjëja e parë që bëjnë kur shkojnë në një banjë publike në Korenë e Jugut është kontrollimi për çdo kamera. Për çdo rast.

Sepse vendi është në kthetrat e asaj që është përshkruar si një epidemi e spiunazhit me kamera.

Kamerat e fshehura kapin gratë, dhe nganjëherë burra, të zhveshur, duke shkuar në banjë, apo edhe në ndërrimin e dhomave në dyqanet e veshjeve, palestra dhe pishinat. Videot janë postuar në internet në faqet e pornografisë pop-up.

Aktivistët në Seul tani paralajmërojnë se nëse nuk bëhet më shumë për ta parandaluar këtë lloj krimi ka gjasa të përhapet në vende të tjera dhe do të jetë e vështirë për t'u ndalur.

Më shumë se 6,000 raste të të ashtuquajturit pornografi spiunë raportohen çdo vit në polici dhe 80% e viktimave janë gra.

Kam frikw se qindra të tjerë nuk bëjnë përpara për të treguar historitë e tyre. Disa janë filmuar nga burrat që ata mendonin se ishin miqtë e tyre.

BBC foli me një grua që e kemi quajtur Kim. Ajo ishte filmuar nën tavolinë në një restorant. Ai vuri një kamerë të vogël deri në fund të saj. Ajo e vuri re dhe kapi telefonin e tij.

 "Kur e pashë për herë të parë dhomën e bisedës, u trondita shumë, mendja ime u bllokua dhe fillova të qaja," tha Kim. Ajo shkoi në polici por raportimi i incidentit e bëri atë të ndihej edhe më e prekshme.

"Unë vazhdova të mendoj, çfarë mendojnë njerëzit e tjerë? A do të mendojë policia se rrobat e mia janë shumë të dukshme?

"Në stacionin e policisë, ndihesha e vetmuar, ndjeva që të gjithë njerëzit po më vështronin sikur të isha një copë mishi ose një send seksual, dhe u ndjeva e frikësuar.

"Unë nuk i tregova askujt, kisha frikë se mos më bënin fajtore, kisha frikë se familja, miqtë dhe njerëzit rreth meje do të më shohin kur këta burra të më shikojnë".

Ai njeri nuk u dënua kurrë.

EMISIONET